เข้าวงการบันเทิงจากเวทีประกวดการเฟ้นหาพระเอกหน้าใหม่ของทางช่อง 3 วันนี้ในวัย 29 ปี ของพระเอกหนุ่ม ไม้ วฤษฎิ์ ศิริสันธนะ กับการเติบโตในวงการบันเทิงตลอด 8 ปี ทำให้เขาเรียนรู้บทบาทหน้าที่ และการไม่ยึดติด กับชื่อเสียงที่เขามองว่ามันเป็นเพียงแค่สิ่งชั่วคราว

หากย้อนผลงานตลอด 8 ปี กับละคร 15 เรื่อง ไม้ วฤษฎิ์ มีผลงานที่ขึ้นแท่นพระเอก และพระรอง สลับบทบาทกันไป ผลงานแจ้งเกิดในวงการบันเทิง เรื่องแรกนั่นคือ ละคร แม่เปียดื้อ ที่เขาเองยอมรับว่า ตอนเข้าวงการมายังไม่เข้าใจกับการแสดงและคำว่า ‘พระเอก’ จากนั้นเขาก็มีผลงานมาเรื่อยๆ ทั้ง ผู้ดีอีสาน , ในม่านเมฆ,ลูกทาส,ปาฏิหาริย์รักข้ามขอบฟ้า ,เทพบุตรสุดเวหา,บุษบาเร่ฝัน,พิรุณพร่ำรัก,คลื่นชีวิต,เพชรกลางไฟ,รักร้าย,หน่วยลับสลับเลิฟ,แก้วกลางดง,พยากรณ์ซ่อนรัก และ ล่าสุด เมียอาชีพ

ตลอดการใช้ชีวิตในวงการบันเทิง ‘ไม้ วฤษฎิ์’ เผยว่าเริ่มต้นนั้น เขาไม่ได้เป็นตัวของตัวเองอย่างที่ควร

“แรกๆ เข้าวงการมา เราก็ไม่กล้าทำอะไร กลัวโน้น กลัวนี่ หรืออะไรแบบนี้ พอถึงจุดหนึ่งก็เป็นตัวของเราเอง ผมไม่สบายใจกับการที่เราต้องพยายามไปเป็นคนนั้น เราเป็นตัวของเราแหละโอเคสุดแล้ว คือใครจะรักไม่รัก ก็รักที่ตัวเรา รักไม่รักก็ที่ตัวเรานี่แหละ คือตอนเข้าวงการไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่าจะได้เป็นพระเอก ก็กดดันนะตอนนั้น เรียกว่ากดดันมาถึงเป็นพระเอก โดยที่ไม่มีความรู้ด้านการแสดงอะไรเลย มาถึงก็แบบ และตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพระเอกคือ คำที่เรียกว่าแบบ คือถ้าเป็นฝรั่งก็คือ บทบาทนำ คือแบกทั้งเรื่อง คือเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรามีหน้าที่ แบกเรื่องทั้งเรื่อง ณ จุดนี้ พอทำอาชีพมาเรื่อยๆ ก็รู้สึกว่าโอเคการที่เป็นพระเอกแปลว่า เขาเชื่อใจเราให้เล่าเรื่องราวทั้งเรื่องจากตัวเราเป็นหลัก อาชีพนักแสดงคือ มันให้ประโยชน์อย่างหนึ่งคือ เวลาเราไปเป็นตัวละครต่างๆ เราก็จะเข้าใจคนแบบนั้นมากขึ้น เพราะว่าเราต้องใจเปิดกว้างเพื่อที่จะเป็นตัวละครนั้นได้สมบูรณ์แบบ"

"เราอย่าไปตัดสิน เฮ้ย เรื่องนี่แย่ เมื่อก่อนผมก็เป็นตอนเล่นละครแรกๆ ทำไมทำแบบนี้ๆ ทำไมไม่ทำแบบนี้ ทำไมตัดสินใจทำอย่างนี้ พอถึงเวลาจริงๆ ถ้าเรายอมให้เขาเป็นตัวเขาจริงๆ เราให้ตัวละครเข้ามาเป็น เราเข้ากับตัวละครเขาจริงๆ เราจะเข้าใจทำไมเขาทำแบบนี้ เขาเจ็บปวดแค่ไหน ที่ต้องเจอสิ่งนี้ ทำไมถึงทำอย่างนี้ เขาไม่คิด เขาใช้อารมณ์เลย”

ขึ้นแท่นพระเอก มีผลงานถี่ หากแต่ชื่อเสียง กลับไม่ติดลมบน

แม้จะได้ขึ้นชื่อว่า เป็น พระเอก แต่ผลงานของเขากลับยังไม่สร้างชื่อไปจนถึงขีดสุด เขายอมรับว่า เคยกดดันกับเรื่องนี้ แต่แล้วเมื่อถึงจุดหนึ่งในชีวิต เขาก็รู้ว่า ชื่อเสียงมันเป็นสิ่งชั่วคราว และไม่ได้ยึดติดกับ คำว่า ‘พระเอก’ พร้อมพัฒนาตัวเองไม่ให้ย่ำอยู่กับที่

“เลิกคิดไปแล้ว เลิกคิดว่าแบบจะต้องแบบดัง ต้องแบบเราจะต้องคาดหวังทำไม ว่าแบบว่า ชื่อเสียงต้องมี ทุกคนต้องจำได้ ผมว่าชื่อเสียงมันอยู่แค่ชั่วคราว มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอก คือผมไม่เคยยึดถือว่าเป็นพระเอกแล้ว เหนือกว่าคนอื่น พระเอกก็คือนักแสดงคนหนึ่งอย่างที่บอก นักแสดงที่แบกรับเรื่องทั้งเรื่อง เราไม่ได้คาดหวังว่าต้องดัง ต้องมีคนจำ ต้องมีคนอะไรแบบนี้ เราทำหน้าที่นักแสดงไป คนชอบเรื่องราวของเรา มันก็มีคนชอบ ชอบการแสดงของเรา มันก็มีแฟนคลับที่ชอบเราอยู่ ไม่ต้องถึงขั้นว่า โอโก้ คนแบบ ไม้ วฤษฎิ์ อะไรแบบนี้ไม่ได้ขนาดนั้น พระเอกมันเป็นแค่หัวโขนหัวหนึ่ง วันหนึ่งคุณแก่ตัวไป คุณก็ต้องกลายไปรับบทพ่อ หรือทำอย่างอื่น มันไม่สำคัญว่าจะต้อง พระเอกจะต้องเหนือกว่าคนอื่น สำหรับผมนะครับ”

“ไม่ต้องไปกดดัน ต้องดังแล้วนะ ทำทำไมมันเหนื่อยแบบนั้น เราก็ทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีก่อน ถ้ามันจะดังผมว่ามันขึ้นอยู่กับดวงแล้วหล่ะ คนชอบไม่ชอบหรืออะไรก็แล้วแต่”

“ผมก็พัฒนาตัวเองเรื่อยๆ รู้แหละตัวเองไม่ได้เก่งขนาดนั้น ก็พยายามพัฒนาการแสดงเราอยู่ตรงนี้ อีกอย่างที่เรียนรู้จากอาชีพนักแสดงคือตัวละครของเรา มันทำหน้าที่ถ่ายทอดเรื่องราวที่จะไปโดนใจใครสักคน ที่เขาจะช่วยผ่อนคลายความทุกข์ได้ เขาถึงได้ดูละครเรา ช่วยชีวิตเขามีความสุขมากขึ้น เรามีหน้าที่ทำตรงนี้ให้ผมก็ทำให้ดีที่สุด”

ไม่ประมาทกับการเป็นนักแสดง วางแผนอนาคต

จากประสบการณ์ที่วันหนึ่ง ไม่มีรายได้เข้าร่วมปี และครอบครัวโดยเฉพาะคุณแม่ ที่ทำงานด้านธนาคาร คอยปลูกฝังเรื่องการใช้ชีวิต ด้วยความไม่ประมาท และต้องวางแผนชีวิต 

“คือเรามีรายได้ ผู้ใหญ่ให้งานโน้นนี่นั่นเยอะมาก เรารู้สึกว่าสบายแหละ พอถึงเวลาจุดหนึ่ง ปัง ทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้ วันหนึ่งเขาอาจจะไม่ใช้เราแล้วก็ได้ คุณแม่บอกไว้เลยว่า อาชีพเรามันไม่ได้ยั่งยืน มันอยู่ไม่นานหรอก ก็ให้เก็บเงินไว้ เก็บเงินไว้เยอะอะไรแบบนี้ ตอนนี้ชีวิตไม่มีหนี้ ก็แฮปปี้แล้วครับ ไม่ต้องกดดันตัวเองด้วย"